H νέα Ιστοσελίδα του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου και τελευταίου βαθμού δια την Ελλάδα του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου

www.supreme-council.gr

Β' ΑΜΦΥΚΤΙΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 33ο

ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΜΓΕΝΟΥ ΣΚΩΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Β' ΑΜΦΥΚΤΙΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΤOY ΥΠΕΡΤΑΤOY ΠΕΡΙΣΤΥΛΙOY ¨ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ¨ ΥΠ. ΑΡΘ. 2

ΕΝ ΚΟΙΛΑΔΙ ΓΛΑΥΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ

4 Ιουνίου 2011

Ροδοσταυρικό Δείπνο

Μικρό Χρονολόγιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου

Μικρό Χρονολόγιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου

1717 Ίδρυση της πρώτης Μεγάλης Στοάς του Λονδίνου και του Ουέστμινστερ.

Είναι ο πρόγονος της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας , οι «Μοντέρνοι» τέκτονες που λειτουργούν σε δυο και λίγο αργότερα τρεις (Μαθητής- Εταίρος- Διδάσκαλος) συντεχνιακούς βαθμούς.

1725 Ο Τσάρλς Ράντκλιφ Earl of Derwentwater, εξώγαμος εγγονός του Κάρολου Β΄, γίνεται Μέγας Διδάσκαλος των Γαλλικών Στοών. Θα παραμείνει στη θέση αυτή για περισσότερο από 10 χρόνια.

1731 Εκδίδεται στο Δουβλίνο το «A letter from the Grand Mistress of the Free Masons», που μεταξύ άλλων αναφέρει: «(…)η διάσημη αρχαία στοά του Κίλουινινγκ, στην οποία όλοι οι βασιλείς της Σκοτίας διετέλεσαν κατά καιρούς Μεγάλοι Διδάσκαλοι, χωρίς διακοπή από την εποχή του Fergus που βασίλεψε περισσότερο από 1000 χρόνια πριν, πολύ πιο πριν από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ ή τους Ιππότες της Μάλτας, δυο στοές στις οποίες οφείλω οπωσδήποτε να αποδώσω την τιμή ότι στόλισαν τον αρχαίο Ιουδαϊκό και Παγανιστικό Τεκτονισμό με θρησκευτικές και χριστιανικές συνήθειες». Επτά χρόνια αργότερα, σε μια ομιλία του στο Παρίσι, ο Ιππότης Ράμσεϊ χρησιμοποιεί τα ίδια στοιχεία που αναφέρονται σε αυτό το απόσπασμα. Επομένως, είτε ο Ράμσεϊ επηρεάστηκε από το παραπάνω χειρόγραφο, είτε άντλησε τις πληροφορίες του από τις ίδιες πηγές όπου βασίστηκε και το περιεχόμενο αυτού του χειρογράφου. Σε αυτή τη περίπτωση σημαίνει ότι η συγκεκριμένη παράδοση ήταν γνωστή σε ορισμένους κύκλους.

1732 Ίδρυση της Lodge L’ Anglaise στο Μπορντό (Υπάρχει ακόμα με Νο 2 υπό την Grand Lodge National de France). Σύντομα ίδρυσαν και την Francaise και άρχισαν να λειτουργούν σκωτικούς βαθμούς δημιουργώντας τη παράδοση του Μπορντό ως Μητέρας Σκωτικής Στοάς. Από εδώ ο Estienne Morin έλαβε την εντολή να μεταδώσει τους σκωτικούς βαθμούς στο Νέο Κόσμο.

1732 Στοά Σκώτων Διδασκάλων συνεδριάζει στο Devil’s Tavern, Temple Bar του Λονδίνου.

1735 Μια ειδική τελετή στο Bear Inn στο Bath, ο Σεβάσμιος οι δύο επόπτες και 9 αδελφοί έλαβαν το βαθμό του Σκώτου Διδασκάλου.

1735 Η Journal de l Avocat Barbier αναφέρει ότι στη Γαλλία αναπτύσσεται ένας διαφορετικός τεκτονισμός από των Άγγλων και χρησιμοποιούν όρους όπως chevalier (ιππότης) και chapitre (περιστύλιο).

1737 Σε δημόσια ομιλία της Μεγάλης στοάς της Γαλλίας ο ιππότης Ράμσεϊ

(Andrew Michael Ramsay 1668-1745) ανέλυσε τη θεωρία με την οποία ανάγει την καταγωγή του Ελευθεροτεκτονισμού στα Αρχαία Μυστήρια και συνδέει τους Σταυροφόρους και τους Τέκτονες.. Κατά τον Gould, αυτή η ομιλία του επηρέασε την εξέλιξη του Τεκτονισμού και τους ιπποτικούς βαθμούς, τους οποίους όμως είναι μάλλον απίθανο να δημιούργησε ο ίδιος

1737 Ο βαρόνος Shefer σύμφωνα με το ημερολόγιό του λαμβάνει στη στοά Prince Clermont του Παρισιού τους τρεις Συμβολικούς και δυο Σκωτικούς βαθμούς.

1738 Ο δούκας του Antin Μέγας Διδάσκαλος της Γαλλίας.

1740 H στοά Antiquity No 1 απέδωσε σε εννέα αδελφούς τον βαθμό του Διδασκάλου τέκτονος. Την ίδια χρονιά 5 ακόμα αδελφοί καταγράφονται να έχουν λάβει τον ίδιο βαθμό στη στοά του Μπρίστολ Νο 137 και ακόμα 5 στο Salisbury.

1740 Στα αρχεία της Pilgrim Lodge υπάρχει ένα σκωτικό τυπικό αυτής της εποχής στη γερμανική γλώσσα. Σε αυτό περιλαμβάνεται για πρώτη φορά η φράση «…δια των Ιερών Αριθμών».

1740 Η στοά Beneficenza της Κέρκυρας ήταν η πρώτη στοά στον ελλαδικό χώρο. Ιδρύθηκε αρχικά το 1740 με πρώτο Σεβάσμιο τον Προβλεπτή της Ενετικής Πολιτείας. Την πληροφορία αυτή δίνει ο Αντώνιος Δάνδολος (1788-1868) ο οποίος ήταν ο πρώτος έλληνας που αποδεδειγμένα έλαβε τον 33^ο . Η στοά Beneficenza σταμάτησε κάποια στιγμή να λειτουργεί και εμφανίζεται πάλι το 1782 υπό την αιγίδα της Μεγάλης Σκωτικής Μητρός Στοά της Βερόνας εν Ανατολή Παδούης. Λειτουργούν εκεί στα τέλη του 18ου αιώνα σκωτικοί βαθμοί που κατά μια εκδοχή ανήκαν στον τύπο της Αυστηράς Τήρησης. (Κατά τον Ρ. φαίνεται μάλλον απίθανο ως παντελώς αδύνατο το 1740, δηλαδή μετά την Παπική Βούλα In Eminenti, την οποία αποδέχτηκε η Γαληνοτάτη, ο Προβλεπτής να ηγείτο τεκτονικής στοάς)

1741 Δημιουργία σκωτικής στοάς στο Βερολίνο.

1743 Θάνατος του δούκα του Antin, τον διαδέχεται στο αξίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου ο Κόμης του Κλερμόντ (Louis o Bourbon- Conde, Comte de Clermont).

1743 Έκδοση κανονισμών με ειδική αναφορά στον σκωτικό τεκτονισμό από την στοά Saint- Jean de Jerusalem προσωπική στοά του Μεγάλου Διδασκάλου.

Στους κανόνες τους αναφέρεται η ύπαρξη των Τέλειων και Ιρλανδών Διδασκάλων και των Εκλεκτών Διδασκάλων. Μετά από δυο χρόνια νέοι κανονισμοί δίνουν στους σκώτους διδασκάλους εξουσίες επί των άλλων βαθμών.

1743 Ο βαρόνος von Hund (Karl Gotthelf von Hund und Altengrotkau (1722-1776) λαμβάνει τους ανώτερους βαθμούς στο Παρίσι . Στη συνέχεια θα ίδρυση στη Γερμανία τον Τύπο της Αυστηράς Τήρησης.

1743 Κατά τον Gould τέκτονες από τη Λυών ιδρύουν το βαθμό του Καδώς και γίνονται η αρχή για όλα τους ναιτικους τεκτονικούς τύπους.

1744 Ιδρύεται σκωτική στοά στο Αμβούργο

1745 Ιδρύεται το περιστύλιο του Αράς.

1745 Οι κανόνες της στοάς Saint- Jean de Jerusalem δίνουν στους σκώτους διδασκάλους εξουσίες επί των άλλων βαθμών.

1746 Ο Estienne Morin επισκέπτεται τη Μητρική στοά στο Μπορντό.

1747. Ίδρυση σκωτικής στοάς στο Leipsing.

1747 Στοά τέλειων και Εκλεκτών Τεκτόνων (Elu Parfaite) ιδρύεται στο Παρίσι από τον Lamolere de Feuillard με διάταγμα της μητρικής Σκωτικής Στοάς του Μπορντό.

1748 Εμφανίζεται ο βαθμός του Ιππότου της Ανατολής ως ο ανώτατος σκωτικός βαθμός.

1752 Η Μητρική Σκωτική Στοά του Μπορντό χρίζει τον Lamolere de Feuillard Γενικό Επιθεωρητή.

1754 Ιδρύεται το Περιστύλιο του Clermont στο Παρίσι από τον ιππότη de Bonneville.Πιθανολογούν σχέση του με το Κολέγιο των Ιησουϊτών του Clermont. Το σύστημα ονομάζεται τύπος της Τελειοποιήσεως ή του Ερεδώμ, (Rite of Perfection ή Rite of Heredom*). Ο τύπος του αποτελείται από επτά βαθμούς και είναι το πρώτο οργανωμένο σύστημα «ανώτερων βαθμών».

*Η λέξη Heredom έχει τρεις διαφορετικές ερμηνείες:

Hieros Domos Ελληνικά, Ο Ιερός Δόμος, (δόμος και θολωτή αίθουσα που παραπέμπει στον τάφο του Ροδόσταυρου και τη Βασιλική Αψίδα)

Har Edom Εβραίικα , το Ιερό Όρος της Γης.

1757 Ο Dr Manningham, αναπληρωτής Μέγας διδάσκαλος της Αγγλίας (Μοντέρνοι) αρνείται την ύπαρξη ανωτέρων βαθμών στην Αγγλία, αλλά παραδέχεται ότι γνωρίζει την ύπαρξη σε άλλα κράτη της Ευρώπης σκωτικών βαθμών όπως του Ιππότου του Ξίφους και του Αετού.

1758 Ο Jaques Lacorne ισχυρίζεται ότι τοποθετήθηκε ως Substitut Particulier από τον Κόμη του Κλερμόν.

1758 Ιδρύεται το συμβούλιο των Αυτοκρατόρων της Ανατολής και της Δύσεως που θα απορροφήσει τον τύπο του Clermont και θα οργανωθεί σε 25 βαθμούς.

1760 Ο Martines de Pasqually, ιδρύει το Τάγμα των Εκλεκτών Κοέν με επιρροές από τη Καμπαλά και από εσωτεριστές όπως ο Henry Cornelius Agrippa. Πριν το θάνατό του αφήνει τη διοίκηση του Τύπου στους Bacon και Jean-Baptiste Willermoz. Μετά το θάνατό του ο Bacon προσχωρεί στη Μεγάλη Ανατολή (Grand Orient) της Γαλλίας ενώ ο Willermoz προσχωρεί στην Αυστηρά Τήρηση του Von Hund. Κατά τον Jackson, ο Willermoz ολοκλήρωσε το 1765 το ροδοσταυρικό Τυπικό που απετέλεσε τη βάση για όλα τα τυπικά του 18^ου βαθμού του ΑΑΣΤ।

1761 Ο Chaillon de Jonville τοποθετήθηκε Substitut Particulierαπό τον Κόμη του Κλερμόν.

1761 O Estienne Morin Λαμβάνει από τη Μεγάλη στοά της Γαλλίας την εξουσιοδότηση να προωθήσει τον τεκτονισμό πέραν του Ατλαντικού ως Μέγας Γενικός Επιθεωρητής. Πολλοί πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Morin τροποποίησε και ολοκλήρωσε το σύστημα των 25 βαθμών τοποθετώντας στην ανώτατη βαθμίδα τον Πρίγκιπα του Βασιλικού Μυστικού.

1761 Πρώτη αναφορά του Κυρίαρχου Πρίγκιπα Ροδόσταυρου που αποδίδεται στους κατόχους του βαθμού του ιππότου του Αετού.

1762 Τα πρώτα Μεγάλα Συντάγματα του Τύπου των 25 βαθμών (του Τύπου της Τελειοποιήσεως – του Βασιλικού Μυστικού- ή και Τύπος του Morin) που συντάχθηκαν στο Μπορντό. Αρχίζουν ως εξής:

«ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ και ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ συνταχθέντες υπό εννέα επιτρόπων προς τούτο ορισθέντων υπό του Υπάτου Συμβουλίου των Κυριάρχων Πριγκίπων του Βασιλικού Μυστικού εις τας Μεγάλας Ανατολάς των Παρισίων και του Βερολίνου συμφώνως προς την απόφασιν της 5ης ημέρας της 3ης εβδομάδος της 7ης Σελήνης του Εβραϊκού Έτους 5562 και της από Χριστού χρονολογίας 1762. Δια να επικυρωθούν και να τηρούνται υπό των Υπάτων Συμβουλίων των Εξοχωτάτων Ιπποτών και Πριγκίπων του Τεκτονισμού ως και υπό πάντων των επί μέρους Συμβουλίων και των Μεγάλων Επιθεωρητών των κανονικώς συσταθέντων εις τα δύο ημισφαίρια.»

1η Τάξις: 3 Βαθμοί.

1. Μαθητής, 2. Εταίρος, 3. Διδάσκαλος,

2α Τάξις: 5 Βαθμοί.

4. Μυστικός Διδάσκαλος, 5. Τέλειος Διδάσκαλος, 6. Γραμματέας εξ Απορρήτων, 7. Έφορος και Δικαστής, 8. Επόπτης των Οικοδομών,

3η Τάξις: 3 Βαθμοί.

9. Εκλεκτός Διδάσκαλος των 9, 10. Εκλεκτός των 15, 11. Ένδοξος Εκλεκτός των 12 Φυλών,

4η Τάξις: 3 Βαθμοί.

12. Μέγας Διδάσκαλος Αρχιτέκτονας, 13. Ιππ\ της Βασιλικής Αψίδος, 14. Μέγας Εκλεκτός Αρχαίος Τέλειος Διδ\ ή Τελειοποίησις,

5η Τάξις: 4 Βαθμοί.

15. Ιππότης της Ανατολής ή του Ξίφους, 16. Πρίγκιπας της Ιερουσαλήμ, 17. Ιππ\ της Ανατολής και της Δύσεως, 18. Ιππ\ Ροδόσταυρος,

6η Τάξις: 4 Βαθμοί.

19. Μέγας Ποντίφηξ ή Ισόβιος Διδ\, 20. Πατριάρχης Νωαχίτης, 21. Μεγ\ Διδ\ της Κλειδός του Τεκτονισμού, 22. Πρίγκιπας του Λιβάνου ή του Βασιλικού Πελέκεως,

7η Τάξις: 3 Βαθμοί.

23. Κυρίαρχος Μεμυημένος Πρίγκιπας, 24. Ενδ\ Ιππ\ Ταξ\ του Λευκού και Μέλανος Αετού, 25 Εξοχωτ\ Πριγκ\ Βασ\ Μυστικού.

1763 Ο Morin ιδρύει στοές και το Μεγάλο Συμβούλιο (Grand Council) στη Τζαμάικα. Την ίδια χρονιά ιδρύεται σκωτική στοά στη Νέα Ορλεάνη, η Πρώτη στην ηπειρωτική Αμερική με χάρτα από τη στοά του Μπορντό.

1766 Με συμφωνία της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας και του συμβουλίου των Αυτοκρατόρων της Ανατολής περιορίζεται η εξουσία των μητρικών στοών επί των ανωτέρων βαθμών. Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ο βαθμός του Καδώς. Την ίδια χρονιά ο Morin θα αντικατασταθεί από τον Martin και θα ιδρυθεί το Μεγάλο Συμβούλιο της Τζαμάικα.

1766 Ανένταχτοι γάλλοι τέκτονες στο Λονδίνο λειτουργούν σκωτικούς βαθμούς.

1766 Τυπώνεται το Les Plus Secrets Mystères des Hauts Grades de la Maçonnerie Dévoilés από τον M. de Bérage. Περιλαμβάνει σε συνέχεια των τριών συμβολικών βαθμών,

4^ο τον Τέλειο και Εκλεκτό Διδάσκαλο,

5^ο Εκλεκτό του Perignan

6o Εκλεκτό των δεκαπέντε βαθμούς που αντιστοιχούν στους 9^ο,10^ο και 11^ο του ΑΑΣΤ.

7^ο Σκώτο Αρχιτέκτονα

8^ο Μεγάλο Αρχιτέκτονα που αντιστοιχούν με τον 12^ο του ΑΑΣΤ

9^ο Ιππότη του Ξίφους και του Ρόδινου Σταυρού

10^ο Νωαχίτη ή Πρώσο ιππότη που αντιστοιχεί με τον 21^ο του ΑΑΣΤ.

1766 Τυπώνει ο βαρόνος de Tschoudy το L Etoile Flamboyante. Αναφέρει τους Ροδόσταυρους που «τους ονομάζουν και Τέκτονες του Ερεδώμ».

1767 Ο Henry Andrew Francken που είχε χριστεί από τον Morin Μέγας Γενικός Επιθεωρητής ιδρύει Στοά Τελειοποιήσεως και Συμβούλιο Πριγκίπων της Ιερουσαλήμ στο Albany της Νέας Υόρκης. Είναι η πρώτη φορά που βαθμοί Τελειοποιήσεως (4-14) λειτουργούν σε Βρετανική αποικία. Ο Χάρτης λειτουργίας και τα πρακτικά της στοάς φυλάσσονται στα αρχεία της Νοτίου Δικαιοδοσίας.

1767 Επιστολή του Κόμη του Κλερμόντ αναφέρει στο βαθμό του Ροδόσταυρου που πρέπει να δίδεται σε λίγους και υψηλής ποιότητος τέκτονες. «Αυτοί που γνωρίζουν τα πάντα πρέπει να είναι 33»

1770 Ο Morin Ιδρύει Μέγα Περιστύλιο των Πριγκίπων του Βασιλικού Μυστικού στη Τζαμάικα.

1770 Από το χειρόγραφο σημειωματάριο του John Knight φαίνεται ότι αυτή την εποχή στη δυτική Αγγλία μερικές στοές δουλεύουν τη με την εξής σειρά των βαθμών:

1-Μαθητής

2- Εταίρος

3- Mark Man

4- Διδάσκαλος Τέκτονας

5- Mark Master

6- Κύριος των Τεχνών και των Επιστημών। Διάβαση από την έδρα (Πιθανόν ο βαθμός του Πρώην Σεβάσμιου)

7- Αρχιτέκτονας

8- Μεγάλος Αρχιτέκτονας

9- Excellent Deputy ή Grand Master

10- Super Excellent ή Nine Supreme Deputy Grand Master

11- Ερυθρός Σταυρός

12- Ο υπέρτατος Βαθμός του τέκτονα της Βασιλικής Αψίδος , δίδονται σε πέντε σημεία.

18- Τέκτονες της Βασιλικής Κιβωτού, Ναυτίλοι ή Νωαχίτες

19- Ιππότης Ναίτης

20- Η Μεσογειακή Διάβαση

21-25 Τάξεις της Μάλτας

26- Ροδόσταυρος ή Ne Plus Ultra

Είναι ενδιαφέρων ότι σε αυτή τη σειρά υπάρχουν οι βαθμοί του Τύπου της Υόρκης, βαθμοί των Αγγλικών επιγενομένων που δεν περιέλαβε η Υόρκη (Βασιλική Κιβωτός) και κορυφώνεται Ne Plus Ultra με τον Ροδόσταυρο.

1771 Θάνατος του Κόμη του Κλερμόντ και του Morin.

1771 Ο Francken γράφει το χειρόγραφο βιβλίο του όπου περιέχονται τα συντάγματα του 1762 και τα τυπικά των βαθμών 15^ο -24^ο .

1772 Η Μεγάλη στοά της Γαλλίας και το Συμβούλιο των Αυτοκρατόρων της ανατολής και της Δύσης ενώνονται σε μια Μεγάλη Στοά. Μεγάλος Διδάσκαλος αναλαμβάνει ο Δούκας της Chartres.

1773 Μερικά μέλη της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας αποχωρούν και ιδρύουν τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας.

1776 Ο Charles Shireff λαμβάνει τον 25^ο βαθμό του τύπου του Morin και γίνεται Γενικός επιθεωρητής στη Φλόριντα.

1777 Η στοά St George de l Umanite No 148 που είχε ιδρυθεί το 1736 από Γάλλους κάτοικους του Λονδίνου μετονομάζεται σε St George de L Observance. Στα πρακτικά της φαίνεται ότι είναι ενωμένη με ένα Περιστύλιο Ροδόσταυρων του Ερεδώμ.

Το 1779 Ο σεβάσμιος της de Lindot εκπροσωπώντας το Περιστύλιο ζητά συνεργασία με την Grand Lodge South of the River Trent του William Preston ενώ η συμβολική στοά παρέμεινε ενωμένη με την Μεγάλη Στοά της Αγγλίας. Ο τύπος αυτός των ανωτέρων βαθμών , το Le College Metropolitan D’ Ecosse d’ Heredom des Septs et Derniers Degres εξελισσόταν σε επτά βαθμίδες ως εξής:

1^η Βαθμίδα Οι τρεις συμβολικοί βαθμοί.

2^η Βαθμίδα περιέχει τον μύθο των εκλεκτών ή εκδικητών που αναζητούν τους δολοφόνους. Αποδιδόταν σε τρεις συνεχόμενους βαθμούς αντίστοιχους με τον 9^ο-11^ο του Τύπου της Τελειοποιήσεως του Morin.

3^η Βαθμίδα Η πορεία του Σολομώντα προς την ολοκλήρωση του Ναού. Αντίστοιχοι με τους βαθμούς του Μυστικού Διδασκάλου, Τέλειου Διδασκάλου και Εφόρου και Δικαστού

4^η Βαθμίδα Μια ακόμα ομάδα τριών βαθμών που αναζητά το αληθινό όνομα του θεού σε θολωτά υπόγεια κάτω από τον Ναό. Η ιστορία τους πλησιάζει περισσότερο με τους βαθμούς του Ενώχ και του Σκώτου Τέλειου Ιππότη και λιγότερο στη Βασιλική Αψίδα.

5^η Βαθμίδα Περιγράφει την ιστορία της επιστροφής των Εβραίων από την Βαβυλώνα υπό τον Ζοροβάβελ και την ανοικοδόμηση του Ναού σε αντιστοιχία με τον ιππότη της Ανατολής και τον Πρίγκιπα της Ιερουσαλήμ.

6^η Βαθμίδα Ενας βαθμός που περιέχει αρχικά στοιχεία από αυτόν του Ροδοσταύρου και στη συνεχεία εμπλέκεται με την παράδοση των τεκτόνων που συμμετείχαν στις σταυροφορίες και ακολούθως μετέδωσαν την τεκτονική στην Ευρώπη.

7^η Βαθμίδα Μια ομάδα που αναπτύσσει την ναιτικη θεματολογία εως και του Καδώς σε επτά μέρη. Απ τον Ζοροβάβελ στον Πρίγκιπα Εντουιν τον Αθελσταν και τον Ολιβερ Κρόμγουελ, καθώς και κάθε πτυχή της ναιτικης παράδοσης και των ερμητικών επιρροών.

Στα τέλη του 18^ου αιώνα ο τύπος αυτός μετατράπηκε σε Στρατόπεδο των Ιπποτών του Ναού με το όνομα Observance of Seven Degrees.

1781 Εκδίδονται τα τυπικά του ιππότη Καδώς, πιθανόν γράφτηκαν για πρώτη φορά γύρω στο 1769.

1782 Αποδίδεται ο βαθμός του Ροδόσταυρου (Prince Masonry όπως τον ονομάζουν στην Ιρλανδία) στη στοά Kilwinning στο Δουβλίνο ή όποία κατά τα πρακτικά άνοιξε πρώτα σε βαθμό ιπποτών του Ναού και στη συνέχεια απεδόθη ο Ρ+ σε τρεις αδελφούς από τον Σοφότατο αδ.: Laurent.

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο Laurent θα πάει στο Λονδίνο και θα λάβει τον βαθμό του Καδώς από στοά του de Lindot.

O βαθμός του Ροδόσταυρου που είχε δημιουργήσει στην Ιρλανδία θα είναι πλέον πλήρης και σε λίγο θα υπάρξουν σε όλη τη χώρα περιστύλια Rose- Croix.

1783. Στοά Τελειοποιήσεως δημιουργείται στο Τσάρλεστον.

1785 Μέλη των Μοντέρνων λαμβάνουν Σκωτικούς βαθμούς στο Παρίσι.

1786 Την πρώτη Μαΐου Ε\ Φ\ 5786 και της Χριστιανικής Εποχής, 1786 φέρονται να υπογράφονται τα Μεγάλα Συντάγματα του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου του 33^ο βαθμού «για την διοίκηση όλων των Συνόδων, Συμβουλίων, Κολεγίων και άλλων Τεκτονικών σωμάτων…»

«Με την έγκριση, παρουσία και υπό την αιγίδα της Μεγαλειότητος ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΥ (Καρόλου) ΙΙ, Βασιλέως της Πρωσίας, Μαργράβου του Βρανδεμβούργου, κλπ, Κραταιοτάτου Μονάρχου, Μεγάλου Προστάτου, Μεγάλου Διοικητού του Τάγματος …»

Φρειδερίκος της Πρωσίας σε τεκτονική στοά

Κατά την παράδοση ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας ετέθη επικεφαλής του Τύπου της Τελειοποιήσεως και αναδιάρθρωσε τους βαθμούς σε 33.

Ο 25ος και τελευταίος του Τύπου της Τελειοποιήσεως – του Βασιλικού Μυστικού- έγινε ο 32ος του ΑΑΣΤ, του οποίου πλέον η ανώτατη διοίκηση ανατέθηκε σε Συμβούλιο που αποτελούσαν αδελφοί κατέχοντες τον 33ο και λεγόμενο πλέον «τελευταίο» βαθμό. Βεβαίως αμφισβητείται κατά πόσο προήδρευσε και κατεύθυνε ο ίδιος ο ίδιος ο Φρειδερίκος μια τέτοια σύνοδο στο Βερολίνο.

1788 Ιδρύεται Συμβούλιο Πριγκίπων της Ιερουσαλήμ στο Τσάρλεστον.

1788 Ο Charles Shireff ιδρύει στοά Τελειοποιήσεως στο Λονδίνο.

1789 Ο Κόμης de Grasse- Tilly φτάνει από τη Γαλλία στον Άγιο Δομίνικο.

1791 Ο Thomas Dunckerley, εξώγαμος γιος του Γεωργίου Β αναλαμβάνει Μέγας Διδάσκαλος των Ιπποτών του Ναού της Αγγλίας και προσκαλεί τον Δούκα του Κεντ να γίνει Πάτρωνας του Τάγματος.

Στη συνέχεια αναδιοργανώνει το Τάγμα. Από τις προσωπικές του σφραγίδες φαίνεται ότι μέσα στα στρατόπεδα είχαν σε χρήσει και βαθμούς ροδόσταυρου και Καδώς.

1793 Ο de Grasse- Tilly με τον πεθερό του de la Hogue φτάνουν στο Τσάρλεστον.

1793-1813 Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου που έφτασαν τους 100000 στα βρετανικά νησιά λειτουργούν ανώτερους βαθμούς και μυούν σε αυτούς πολλούς βρετανούς.

1795 Πεθαίνει ο Dunckerley και τον διαδέχεται ο Lord Rancliffe.

1796 Ιδρύεται από τον de Grasse στο Τσάρλεστον η στοά La Candeur No 36. Η στοά εργάζεται με γαλλικό τυπικό και ακόμα και τα πρακτικά τηρούνται στα γαλλικά.

1797 O de Grasse- Tilly με Γάλλους αδελφούς ιδρύουν Μεγάλη Σύνοδο Concistory του 25^ο στο Τσάρλεστον.

1801 Στις 31 Μαΐου ιδρύεται στο Τσάρλεστον από τους «Gentlemen of Charleston», το Ύπατο Συμβούλιο του Σκωτικού Τύπου (Μητρικό Ύπατο Συμβούλιο ή της Νοτίου Δικαιοδοσίας) στην Shepheard’s Tavern που βρισκόταν στη γωνία των οδών Church και Broad।

Η πρώτη σύνθεση ήταν η εξής:

· John Mitchell, Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης

· Dr. Fredrick Dalcho, Ανθύπατος Μέγας Ταξιάρχης

· Emanuel de La Motta, Θησαυροφύλακας της Ι\ Α\

· Abraham Alexander, Γενικός Γραμματέας της Ι\ Α\

· T.B. Bowen, Μέγας Τελετάρχης

· Israel de Lieben, Μέγας Γενικός Επιθεωρητής

· Issac Auld, Μέγας Γενικός Επιθεωρητής

· Moses C. Levy, Μέγας Γενικός Επιθεωρητής

· Dr. James Moultrie, Μέγας Γενικός Επιθεωρητής

· Jean Baptiste de la Hogue

· Κόμης De Grasse- Tilly

Οι de Grasse- Tilly και de la Hogue υπογράφουν ως Ύπατος και Ανθύπατος Μέγας Ταξιάρχης για τις Γαλλικές Ινδίες. Εκείνη την εποχή που ο συμβολικός τεκτονισμός δεν είναι οργανωμένος όπως σήμερα και υπάρχουν πολλές Μεγάλες Στοές σε κάθε χώρα όπως και στην Αγγλία που έχουμε τους Αρχαίους και Μοντέρνους, το Ύπατο Συμβούλιο δηλώνει την ανάγκη ύπαρξης μιας αρχής σε κάθε χώρα και αυτοκρατορία.

Προσπαθεί μέσα στους 33 βαθμούς να ενσωματώσει τους κυριότερους βαθμούς των «σκωτικών» παραδόσεων.

Το σύστημα του σε τρεις βαθμίδες έχει ως εξής:

Α- Στοά Τελειοποιήσεως 4^ο -14^ο

Β- Συμβούλιο Πριγκίπων της Ιερουσαλήμ 15^ο- 16^ο

Γ- Ύπατο Συμβούλιο των Μεγάλων Γενικών Επιθεωρητών που ελέγχει τους 17^ο-33^ο .

Ταυτόχρονα εκείνη την περίοδο λειτουργούν:

- Ο Τύπος της Τελειοποιήσεως του Μόριν που διοικείτε από το Μεγάλο Συμβούλιο των Πριγκίπων του Βασιλικού Μυστικού.

- Το Ύπατο Περιστύλιο των Ροδόσταυρων του Ερεδώμ.

1802 Ο de Grasse- Tilly εφοδιασμένος με σχετικό διάταγμα επιστρέφει στον Άγιο Δομίνικο και ιδρύει Ύπατο Συμβούλιο για τις Δυτικές ’Ινδίες.

1803 Ίδρυση Υπάτου Συμβουλίου της Τζαμάικα από τον de Grasse- Tilly ο οποίος στη συνέχεια επιστρέφει στη Γαλλία

1804 Ίδρυση Υπάτου Συμβουλίου της Γαλλίας από τον de Grasse- Tilly

1804 Ιδρύεται στην Αγγλία Μεγάλο Κονκλάβιο , ο Δούκας του Κεντ Μεγάλος διδάσκαλος των Ιπποτών του Ναού.

1805 Ίδρυση Υπάτου Συμβουλίου της Ιταλίας από τον de Grasse- Tilly

1807 O δούκας του Κεντ εγκαθιστά τον Waller Rodwell Wright Μεγάλο Διδάσκαλο των Ιπποτών του Ναού. Δυο ενδιαφέρουσες σημειώσεις:

- Ο Wright ανήκε στους «Αρχαίους» που επιβεβαιώνει ότι εκείνη την εποχή στους ανώτερους βαθμούς που εργαζόντουσαν κυρίως Αρχαίοι ή είχαν εισαχθεί από την Ευρώπη συνυπήρχαν πλέον μέλη προερχόμενα από όλες τις Μεγάλες Στοές της Αγγλίας. Προσπαθούν μάλιστα να σταματήσουν τη συνήθεια συμβολικών στοών των Αρχαίων να αποδίδουν μόνοι τους ανώτερους βαθμούς.

- Ο Wright έζησε στα Ιόνια νησιά από το 1803 ως το 1806. Έγραψε μάλιστα εμπνεόμενος από τα Ιόνια νησιά μια σειρά ποιημάτων ικανά για να του αποδώσει ο λόρδος Βύρων τον τίτλο του Άγγλου Βάρδου. Εκεί ίσως πρέπει να αναζητηθεί η σχέση που στη συνέχεια θα αναπτύξουν οι Κερκυραίοι και ο Ρώμας με τον διάδοχο του Wright, δούκα του Σάσσεξ στον οποίο ο Διονύσιος Ρώμας και οι αδλφοί του απένειμαν τον τίτλο του Μεγάλου Διδασκάλου της πρωτης ελληνικής Μεγάλης Στοάς μερικά χρόνια προ της ίδρυσης του ελληνικού κράτους. (Ο δούκας απεδέχθη τελικά τον τίτλο το Δεκέμβριο του 1823 και όταν πέθανε οι Κερκυραίοι και Ζακυνθινοί έστειλαν έγγραφο στο διάδοχο του Earl of Zetland ώστε να συνεχιστεί η παράδοση)

Ακόμα να σημειωθεί ότι οι Ιδρυτικοί Χάρτες που εκδίδει το Μεγάλο Στρατόπεδο των Ναϊτών της Αγγλίας απευθύνεται στους « Εταίρους Ιππότες του , Θρησκευτικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Ναού και Τάφου και του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ HRDM (Ερεδώμ), KDSH (Καδώς)»

1807 Ο Joseph Cerneau Μέγας επιθεωρητής για την Κούβα ιδρύει στη νέα Υόρκη χωρίς εξουσιοδότηση Μια Μεγάλη Σύνοδο του Υπερτάτου Πρίγκηπος του Βασιλικού Μυστικού. Λίγους Μήνες πριν (Αύγουστος 1806) κάποιος Antoine Bideaud μέλος του Υπάτου Συμβουλίου των νησιών των Γαλλικών Δυτικών Ινδιών είχε ιδρύσει εξ ίσου παράνομα μια σύνοδο του 32^ο. Όσο και αν φαίνεται περίεργο από αυτούς θα προέλθει η βόρεια Δικαιοδοσία των Ηνωμένων Πολιτειών.

1811 Ίδρυση Υπάτου Συμβουλίου της Ισπανίας

1812 Ο Rodwell Wright παραιτείται και με υπόδειξή του το Μεγάλο Κονκλάβιο αποδέχεται ως διάδοχό του τον δούκα του Sussex.

1812 Ένωση Αρχαίων και Μοντέρνων στην Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας.

1812 O Emmanuel de la Motta μέλος του Υπάτου Συμβουλίου της Νοτίου Δικαιοδοσίας φτάνει στη νέα Υόρκη και νομιμοποιεί την οργάνωση του Bideaud. Έτσι ιδρύεται το Ύπατο Συμβούλιο της Βορείου Δικαιοδοσίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Όμως το ανταγωνιστικό «Συμβούλιο» του Cerneau λειτουργεί σταθερά έχοντας μέσα στην ηγεσία του τους διαδοχικούς κυβερνήτες της Νέας Υόρκης Tompkins και Clinton και μια σειρά ακόμα ισχυρών προσωπικοτήτων. Τελικά ενώνονται όλοι την 15^η Μαΐου 1867, ημερομηνία που αναφέρεται ως επίσημη Ίδρυση της Βορείου Δικαιοδοσίας.

1812 Τέκτονες από το Μπρίστολ επισκέπτονται τη Μεγάλη Ανατολή στο Παρίσι και αφήνουν σε χειρόγραφο τα τυπικά του τρόπου που πλέον εργάζονται. Η δομή του τύπου τους είναι:

1- Συμβολικοί Βαθμοί

2- Βασιλική αψίδα με τη Διάβαση των Πέπλων

3- Εκλεκτός των Εννέα

4- Σκότος Ιππότης Μέγας Αρχιτέκτων, Σκώτος Ιππότης του Κίλουίνινκ

5- Ιππότης της ανατολής, του Ξίφους και του Αετού

6 – ιππότης του αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ, Παλαιστίνης, Ρόδου και Μάλτας, Ιππότης του Ναού

7- Ιππότης Ροδόσταυρος

1816 Τον Αύγουστο αυτής της χρονιάς οι Άγγελος Χαλκιόπουλος και Διονύσιος Ρώμας υπογράφουν το δίπλωμα της ίδρυσης της Ζακυνθινής στοάς Αναγεννηθείς Φοίνιξ « Fenice Risorta». Στο δίπλωμα φαίνεται ότι η Μητέρα Επαρχιακή Στοά εν Ανατολή Κερκύρας τελεί υπό την αιγίδα «των Υπάτων Δυνάμεων των δυο Φιλοσοφικών δογμάτων Σκωτικού και Γαλλικού, βάσει της συμφωνίας αμφοτέρων αυτών».

1817 Royal Kent Chapter of Knights of the Pelican and Eagle and Sovereign Princes of Rose- C roix of HRDM No8, αναφέρεται ότι 6 εταίροι Ναΐτες « διήλθαν δια των τριών σταδίων του Ροδοσταύρου αφού έγιναν δεκτοί ως Ιππότες της Μάλτας και της Ρόδου, του Πελεκάνου και του Αετού, ανακηρύχθηκαν Κυρίαρχοι Ιππότες Ροδόσταυροι και ανακηρύχθηκαν «Ελεύθεροι του Ερεδώμ- free of Heredom»

1817 Ο δούκας του Sussex περιορίζει τη λειτουργία του Μεγάλου Κονκλαβίου.

1819 Ο δούκας του Sussex, ο δούκας του Leinster και ο Hipolito da Costa λαμβάνουν το 33^ο βαθμό απ τον Glock D’ Obernay απεσταλμένο του Γαλλικού Υπάτου Συμβουλίου.

1826 Ιδρύεται το Ύπατο Συμβούλιο της Ιρλανδίας από τον δούκα του Leinster.

1830 Ο δούκας του Sussex αναλαμβάνει προσωπικά την διοίκηση των ιπποτών του Ναού αλλά δεν συγκροτεί Μεγάλο Κονκλάβιο.

1843 Θάνατος του δούκα του Sussex.

1843 Συγκροτείται Μεγάλο Κονκλάβιο.

1845 Το Ύπατο Συμβούλιο της Βορείου Δικαιοδοσίας υιοθετεί την χριστιανική γραμμή του τύπου του από τον 17^ο και πέρα.

Την 26^η Οκτωβρίου ο Dr Crucefix ζητά την άδεια να ιδρύσει Ύπατο Συμβούλιο στην Αγγλία. Η άδεια του δίνεται τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

1846 Τον Μεγάλο Κονκλάβιο των ιπποτών του Ναού εγκαθιστά Μεγάλο Διδάσκαλο. Την ίδια χρονιά συγκροτείται το Ύπατο Συμβούλιο για την Αγγλία και την Ουαλία.

1847 Η Βόρεια Δικαιοδοσία διακόπτει τις σχέσεις της με το Ύπατο Συμβούλιο της Αγγλίας και της Ουαλίας.

1850 Θάνατος του Dr Crucefix. Τον διαδέχεται ως Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης ο Dr Oliver.

1853 Ο Albert Mackey αποδίδει όλους τους Σκωτικούς βαθμούς στον Albert Pike.

1859 Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης της Νοτίου Δικαιοδοσίας εκλέγεται ο Albert Pike. Αφιερώνει τον χρόνο του από το 1861 έως το 1880 στο κολοσσιαίο έργο της πλήρους αναμόρφωσης όλων των τυπικών όλων των βαθμών από τον 1^ο έως και τον 33^ο . Τα τυπικά αυτά αναθεωρήθηκαν ξανά από την Νότιο δικαιοδοσία μόλις το 2000.

1872 ,10/22 Ιουλίου Ιδρύθηκε το Ύπατο Συμβούλιο της Ελλάδος από τον Πρίγκιπα Ροδοκανάκη, επί τη βάση των εξουσιών που του είχε απονείμει το Ύπατο Συμβούλιο του 33ο της Σκοτίας. Απέδωσε κατ αρχάς τον 33^ο και τελευταίο βαθμό σε πέντε άτομα τους, Νικόλαο Δαμασκηνό, Δημήτριο Μαυροκορδάτο, Αθανάσιο Δουρούτη, Ιωάννη Παπαδάκη και Ανδρέα Καλύβα και συγκρότησαν το πρώτο Συμβούλιο.

1875 Συνέδριο της Λοζάννης. Η Σκοτία εκπροσωπεί και την Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι της θα αποχωρήσουν την επόμενη ημέρα και αμέσως οι Αγγλοι θα θέσουν θέμα μη κανονικότητας τους αφού στην αυτοκρατορία θα πρέπει να υπάρχει ένα και μόνο Ύπατο Συμβούλιο.

1876 Η Αγγλία διακόπτει τις σχέσεις της με το Ύπατο Συμβούλιο της Σκοτίας.

1881 Η Αγγλία αποχωρεί από την παγκόσμια συνομοσπονδία Υπάτων Συμβουλίων. Αργότερα θα την ακολουθήσουν η Σκοτία και η Ιρλανδία.

1881-3 Τα τελευταία ανεξάρτητα περιστύλια που εργαζόντουσαν σε ανώτερους βαθμούς, τα Baldwyn και Antiquity προσχωρούν στο Ύπατο Συμβούλιο της Αγγλίας.

1929 Το συνέδριο των Υπάτων Συμβουλίων στο Παρίσι αποφάσισε ότι οι συμβολικοί βαθμοί θα λειτουργούν μόνο υπό της Μεγάλης Στοάς κάθε χώρας ενώ τα Ύπατα Συμβούλια θα έχουν την εξουσία επί των υπολοίπων βαθμών 4^ο -33^ο .

Ενδεικτική βιβλιογραφία:

John Mandleberg, Rose Croix Essays

ACF Jackson, Rose Croix

A. de Hoyos- S. Brent Morris, Commited to the Flames

R.F. Gould, A Concise History of Freemasonry

Aνδρέα X. Ριζόπουλου, Φιλέλληνες και Έλληνες Τέκτονες το 1821 (εκδ. Τετρακτύς)

Aνδρέα X. Ριζόπουλου, Ελληνικό τεκτονικό εγχειρίδιο (εκδ. Τετρακτύς)

ERNST και FALK του Gotthold Lessing

Το Ύπατο Συμβούλιο του 33ο δια την Ελλάδα ευχαριστεί πολύ για την μετάφραση του παρόντος κειμένου τον Κρατ.: αδ.: Νικόλαο Ζαχαρόπουλο 33ο.

Ποιος ήταν ο Gotthold Lessing

Ο Gotthold Ephraim Lessing γεννήθηκε στο Kaumitz, στο Neiderlausetz, στις 22 Ιανουαρίου 1729. Το 1746 ο Lessing μετακόμισε στη Λειψία για να φοιτήσει στο εκεί πανεπιστήμιο. Ο Lessing ήταν γιος ενός θεολόγου και αναμενόταν να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του. «Το 1746 ο Lessing μετακόμισε στη Λειψία για να φοιτήσει στο εκεί πανεπιστήμιο. Εδώ άρχισε να επεκτείνει τους διανοητικούς ορίζοντές του και να ερευνά περιοχές έξω από τη θεολογία. Το μυαλό του σύντομα απαλλάχτηκε από τους περιορισμούς της πατρίδας του και άρχισε με ελαφρότητα να ασχολείται με το θέατρο… την ηθοποιία και το γράψιμο. Εδώ άρχισε να βλέπει την αλήθεια μέσα στη λαϊκή λογοτεχνία, στην τέχνη, στη φιλοσοφία, στην ιστορία της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, ακόμη και στα μαθηματικά. Το ενδιαφέρον του για αυτά τα θέματα τον τράβηξε στην συντροφιά ενός ευρύτερου κοινωνικού κόσμου και οι άνθρωποι εκείνων των τάσεων έγιναν σύντομα οι συμπατριώτες και οι φίλοι του. Μεταξύ τους ενθαρρύνθηκε να γράψει για το θέατρο και να εγκαταλείψει τη θεολογία. Φαίνεται να έμαθε ότι η αλήθεια μπορεί να βρεθεί σε πολλά μέρη και ότι ο Θεός θα χρησιμοποιούσε την ολότητα των ταλέντων εκείνων που δημιούργησε για να αποκαλύψει και να φανερώσει την αλήθεια.

Ο Lessing μυήθηκε σε μία Στοά στο Αμβούργο και έγινε Διδάσκαλος Τέκτονας στις 14 Οκτωβρίου 1770. Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν απαιτεί την προσκόλληση σε οποιαδήποτε ιδιαίτερη θρησκεία, μόνο πίστη στο Θεό. Αυτή η παραδοχή δεν ίσχυσε για τον Lessing στη Γερμανία (και τη Γαλλία) όπου οι Εβραίοι, λόγω της θρησκείας τους, στερούντο αποδοχής. Στην Αγγλία «το 1723 ο αιδεσιμότατος James Anderson, που ενεργούσε κατόπιν οδηγιών του Μεγάλου Διδασκάλου της Αγγλίας ,κατάρτισε τα σήμερα διάσημά του Συντάγματα του Ελευθεροτέκτονα, προκειμένου να καθοδηγήσουν την αναγέννηση του Τάγματος σε εκείνη την χώρα. Ο Anderson γνώριζε καλά ότι οι θρησκευτικές διαφορές είχαν ταρακουνήσει την Αγγλία μερικές δεκαετίες πριν, και έτσι θέλησε να δημιουργήσει ένα χώρο ειρήνης όπου όλα τα άτομα θα μπορούσαν να ενωθούν ως αδελφοί ενώπιον του ιερού βωμού της αδελφότητας.»

Ο Φρειδερίκος ο Μέγας ήταν ο Μέγας Διδάσκαλος της Πρωσίας (και Μέγας Πάτρωνας του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου), και πολλοί Γερμανοί έγιναν Τέκτονες εξ αιτίας αυτού του μονάρχη. Ο Lessing είχε μια πολύ σημαντική εργασία ως βιβλιοθηκάριος του δούκα του Braunschweig την οποία δεν θα μπορούσε οικονομικά να αντέξει να χάσει. Πριν από αυτήν την εργασία είχε υποστεί πολλούς μήνες οικονομικής δυσκολίας. Ο Lessing είχε έναν πολύ αγαπητό Εβραίο φίλο ονομαζόμενο Moses Mendelssohn, ο οποίος είχε πολύ ενοχληθεί από την ιδιότητα του Lessing ως μέλους του Ελευθεροτεκτονισμού. Ο Mendelssohn δήλωσε ότι ο Lessing κατείχε «νέες αλήθειες που δεν θα μπορούσε να μοιραστεί με έναν παλιό φίλο. Ο Lessing ήξερε ότι Mendelssohn είχε το δικαίωμα σε μια απάντηση, αλλά η ερώτηση ήταν, πώς;» Ο Lessing έγραψε μερικές σκληρές κριτικές όσον θεώρησε ως υποκριτικά σε ένα Τάγμα που διακήρυττε την αδελφική αγάπη. Ο Lessing δεν έχασε την εργασία του, αλλά διατάχτηκε από το δούκα του Braunschweig να μην δημοσιεύσει πλέον τίποτα που ήταν αμφισβητούμενης φύσης. «Σαν δραματουργός, ο Lessing είχε την έμπνευση της χρησιμοποίησης της σκηνής για να διορθώσει την ωμή αδικία στις Γερμανικές Στοές και να διδάξει στους Γερμανούς αδελφούς κάτι που θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουν. Το αποτέλεσμα ήταν δύο εργασίες: Ernst και Falk, το διάσημο δοκίμιό του για τον Ελευθεροτεκτονισμό, και Nathan ο Σοφός, ένα δράμα που είναι τώρα γνωστό παγκοσμίως ως η μεγάλη του αιτιολόγηση της θρησκευτικής ανοχής.»

Η πρώτη εργασία του Lessing εξετάζει τους λόγους για τους οποίους ένα άτομο γίνεται Τέκτονας. «Τα δύο άτομα είναι ο Falk (Lessing), ένας αιχμηρός και δύσπιστος Τέκτονας, και ο Ernst, ένας γεμάτος απορίες νεαρός φίλος. Ο Ernst είναι πρόθυμος να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα για το Τάγμα, αλλά ο Falk απαντάει επανειλημμένα στις ερωτήσεις του φίλου του κατά τρόπο ελλειπτικό, ο οποίος τον αφήνει περισσότερο σε σύγχυση από ότι πριν. Κατά συνέπεια, στην απλή ερώτηση του Ernst εάν είναι μέλος, ο Falk απαντά: «Πιστεύω ότι είμαι.» Αυτή η αόριστη απάντηση είναι ακατανόητη στον Ernst, για τον οποίο η ιδιότητα μέλους στο Τάγμα είναι απλά ένα γεγονός, και ο Falk αναγκάζεται να διευκρινίσει τι εννοεί. «Πιστεύω ότι είμαι Ελευθεροτέκτονας, αλλά όχι τόσο επειδή κατανοώ και ξέρω τι και περί τίνος είναι ο Ελευθεροτεκτονισμός, πότε και που υπήρξε, πώς και με ποια μέσα προάγεται ή εμποδίζεται.»

Εδώ ο Lessing μιλά στον Τέκτονα που απλά εντάσσεται εις το Τάγμα αλλά δεν ψάχνει ποτέ για περισσότερη Διαφώτιση μέσω της Τεκτονικής ιστορίας και τους μεγάλους της φιλοσόφους. Η θεωρία του Lessings ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός εξελίχθηκε από τους Ναΐτες ιππότες στο δέκατο τέταρτο αιώνα, απορρίφθηκε πριν από πολλά χρόνια. Σήμερα η εργασία των Baigent και Leigh αποτελεί απόδειξη ότι η θεωρία του Lessing παραμένει πάρα πολύ ζωντανή μέσα σε πολλούς ιστορικούς και Τεκτονικούς κύκλους.

Ο Nathan ο Σοφός αφορά περισσότερο την έννοια της Τεκτονικής υποχρέωσης. Σε αυτό το παιχνίδι ο Nathan είναι ένας Εβραίος έμπορος που προσκαλείται από το σουλτάνο Saladin, και ο οποίος ζητάει από αυτόν να επιλέξει μεταξύ του Χριστιανισμού, του Μωαμεθανισμού, και του Ιουδαϊσμού. Ο Nathan είναι στην πραγματικότητα ο Mendelssohn, ο αγαπημένος φίλος του Lessing. Ο Nathan συνειδητοποιεί ότι ο σουλτάνος θέλει απ αυτόν να επιλέξει μια θρησκεία ως τη μέγιστη θρησκεία και αντ' αυτού λέει την «παραβολή των τριών δαχτυλιδιών.» Ο πατέρας σε αυτήν την παραβολή έχει ένα όμορφο χρυσό δαχτυλίδι που θέλει να κληροδοτήσει. Το πρόβλημα είναι ότι έχει τρεις γιους. Ένας χρυσοχόος καταφέρνει να αναπαραγάγει δύο ακόμα δαχτυλίδια έτσι ώστε ούτε ο ίδιος ο πατέρας να μπορεί να πει ποίο είναι το αρχικό δαχτυλίδι. Οι γιοι φιλονικούν για το ποιος έχει το «αληθινό δαχτυλίδι» και φέρνουν το πρόβλημά τους σε έναν διάσημο δικαστή για να αποφασίσει. Ο δικαστής σε αυτήν την παραβολή είναι ο Διδάσκαλος Τέκτονας που δεν έχει την δυνατότητα να επιλέξει. «Καταλαβαίνω ότι ο ιδιοκτήτης του αληθινού δαχτυλιδιού αγαπιέται από τους συνανθρώπους του. Ποιον από σας τους τρεις οι άλλοι αγαπούν περισσότερο;» Οι γιοι συνειδητοποιούν ότι όλοι πρέπει να έχουν το ψεύτικο δαχτυλίδι επειδή όλοι τους αγαπούν τον εαυτό τους περισσότερο από τον αδελφό τους. Ο δικαστής τους καθοδηγεί «να εξέλθουν και να αποδείξουν μέσω των ευγενών πράξεών τους που αφιερώνονται στη βοήθεια της ανθρωπότητας, ότι φορούν το αρχικό δαχτυλίδι. Εν καιρώ να επιστρέψουν ενώπιον ενός σοφότερου δικαστή που θα αποφάσιζε επί του θέματος. Ο Lessing είχε την πρόθεση να αποτελεί ο Nathan του ο Σοφός μια αιχμηρή υπενθύμιση σε όλους τους Τέκτονες ότι έχουν πάρει επάνω τους μια σοβαρή και δεσμευτική υποχρέωση έναντι του Τάγματος.» - Ο Nathan δεν θεωρεί ότι οποιοδήποτε άτομο πρέπει να βλέπει τη θρησκεία του ως το μόνο δρόμο στη σωτηρία. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ακόμη και σήμερα ο Τεκτονισμός λαμβάνει την πλέον αιχμηρή κριτική από εκείνους που θεωρούν ότι η θρησκεία/η εκκλησία τους είναι ο μόνος δρόμος προς τη σωτηρία. Αν και μερικά άτομα προτιμούν τη Στοά από την οργανωμένη θρησκεία, ο Τεκτονισμός δεν αντικαθιστά τη θρησκεία. «Ο Nathan και ο Saladin μπορεί να ειπωθεί ότι είναι επάνω από τις προκαταλήψεις της θρησκείας τους από την άποψη του Τέκτονα, και έτσι ικανοί να αγαπήσουν τους ανθρώπους ως ανθρώπους , και ότι ούτοι δεν έχουν απορρίψει συνολικά την παραδοσιακή πίστη τους.»

Ο Lessing θεωρεί ότι η μία αληθινή «θρησκεία» με την οποία όλοι οι άνθρωποι πρέπει να συμφωνήσουν είναι «η Τεκτονική αρχή της αμερόληπτης αγάπης, η οποία προτρέπει στην υπηρεσία για τους άλλους.»

Επομένως, αφήστε καθέναν να μιμηθεί αυτήν την αγάπη

Έτσι, απαλλαγμένοι από την προκατάληψη, αφήστε καθένα να στοχεύσει

Να μιμηθεί τους αδελφούς του στον αγώνα

Να αποδείξει τις αρετές των διαφόρων δακτυλιδιών του,

Μέσω του λειτουργήματος της ευγένειας και της αγάπης,

Και εμπιστοσύνης στο Θεό. Και εάν, στα επόμενα χρόνια,

Οι αρετές του δαχτυλιδιού επανεμφανιστούν

Μεταξύ των παιδιών των παιδιών σας, τότε, ακόμα μια φορά,

Ελάτε σε αυτή την έδρα απόδοσης δικαιοσύνης. Κατά πολύ μεγαλύτερη

Από εκείνη στην οποία θα καθίσω και θα αποφασίσω.

Αυτά είπε ο σεμνός δικαστής.

Ο Lessing πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1781. Πέθανε προτού οι Γερμανικές Στοές καταργήσουν την απαγόρευση ενάντια στους Εβραίους. Ο Γερμανικός Τεκτονισμός θα πρέπει να ευχαριστεί τον Lessing για το ότι τελικά επέτρεψε την είσοδο ατόμων όλων των θρησκειών εντός της αδελφότητος. Το 1920 μία Μεγάλη Στοά στην Τσεχοσλοβακία ονομάστηκε Μεγάλη Στοά Lessing των τριών δαχτυλιδιών. Οι Ναζί κατέστρεψαν αυτή την Μεγάλη Στοά . Ο Lessing έγραψε σε ένας από τους διαλόγους του Ernst και Falk:

«Πάντα ήταν η πλέον σίγουρη ένδειξη ενός υγιούς, σφριγηλού πολιτικού συντάγματος το να επιτρέπει στον Ελευθεροτεκτονισμό να ακμάζει δίπλα του, ακριβώς όπως είναι το αλάνθαστο χαρακτηριστικό ενός δειλού, φοβισμένου κράτους, το ότι δεν ανέχεται ανοιχτά αυτό που ανέχεται κρυφά.»

Ο Hitler δεν ανέχτηκε τον Ελευθεροτεκτονισμό। Μόνο μια άλλη ομάδα υπήρξε που οι Ναζί και οι φασίστες μίσησαν περισσότερο από τους Εβραίους, και αυτοί ήταν το Τέκτονες.

ERNST ΚΑΙ FALK

Δεύτερη συνομιλία.

Ernst Καλά, πού ήσουν; Και ακόμα δεν έχεις την πεταλούδα;

Ο Falk Με δελέασε από κλωνάρι σε κλωνάρι μέχρι το ρεύμα - εντελώς ξαφνικά βρέθηκε στην άλλη πλευρά.

Ε. Ναι, ναι. Υπάρχουν τέτοιοι γητευτές.

Φ. Το έχεις σκεφτεί;

Ε. Τι να σκεφθώ; Το γρίφο σου; Ούτε θα την πιάσω, αυτή την όμορφη πεταλούδα! Και δεν θα με απασχολήσει άλλο. Μια φορά θα μιλήσω για τον Τεκτονισμό μαζί σου, αλλά ποτέ ξανά! Γιατί βλέπω καλά ότι είσαι όπως όλοι αυτοί.

Φ. Πώς όπως όλοι αυτοί; Δεν λένε όλοι αυτό.

Ε. Όχι; Τότε θα πρέπει σίγουρα να υπάρχουν αιρετικοί μεταξύ των ελεύθερων Τεκτόνων; Και είσαι ένας από αυτούς; Όμως όλοι οι αιρετικοί έχουν κάτι κοινό με τον Ορθόδοξο. Και αυτό είναι εκείνο περί του οποίου μιλούσα.

Φ. Περί τίνος μιλούσες;

Ε. Ορθόδοξοι ή αιρετικοί ελεύθεροι Τέκτονες - όλοι παίζουν με τις λέξεις, ας ρωτήσουν τον εαυτό τους και ας απαντήσουν χωρίς να απαντήσουν.

Φ. Έτσι νομίζεις; Τότε, ας μιλήσουμε για κάτι άλλο! Για μία φορά με απέσπασες από μία άνετη κατάσταση άλαλης κατάπληξης -

Ε. Τίποτα δεν είναι ευκολότερο από το να σε βάλω πίσω σε εκείνη την κατάσταση. Έλα εδώ κάτω κοντά μου και κοίταξε!

Φ. Τι τώρα;

Ε. Τη ζωή και την κίνηση μπρος - πίσω και γύρω από αυτές τις μυρμηγκοφωλιές. Πόση φιλοπονία και όμως πόση τάξη! Καθένας φέρνει και τραβά και ωθεί, και κανένας δεν εμποδίζει τον άλλο. Απλά δες! Βοηθούν ακόμη και ο ένας τον άλλο.

Φ. Τα μυρμήγκια ζουν σε κοινωνία όπως οι μέλισσες.

Ε. Και σε μια ακόμα πιο θαυμάσια κοινωνία από αυτή των μελισσών. Γιατί δεν έχουν κανένα μεταξύ τους που τους κρατά ενωμένους και τους κυβερνά.

Φ. Επομένως πρέπει να είναι αλήθεια ότι μπορεί να υπάρξει τάξη χωρίς διακυβέρνηση.

Ε. Όταν ο καθένας ξέρει πώς να κυβερνηθεί, γιατί όχι;

Φ. Θα γίνει ποτέ αυτό μεταξύ των ατόμων;

Ε. Πολύ δύσκολα!

Φ. Πάρα πολύ κακό!

Ε. Βεβαίως!

Φ. Σήκω και ας πηγαίνουμε! Γιατί θα πέσουν επάνω σου αυτά τα μυρμήγκια, και μόλις τώρα μου προέκυψε τι πρέπει να σε ρωτήσω αυτή τη στιγμή. Δεν έχω καθόλου ιδέα τι σκέφτεσαι περί αυτού.

Ε. Περί τίνος;

Φ. Περί της κοινωνίας πολιτών των ανθρώπων. Πώς σου φαίνεται αυτό;

Ε. Ως κάτι πολύ καλό.

Φ. Αναντίλεκτα. Αλλά το εκλαμβάνεις ως σκοπό ή ως μέσο;

Ε. Μα δεν σε καταλαβαίνω.

Φ. Πιστεύεις ότι τα άτομα δημιουργήθηκαν για το κράτος, ή ότι το κράτος δημιουργήθηκε για τα άτομα;

Ε. Μερικοί εμφανίζονται πρόθυμοι να βεβαιώσουν το πρώτο. Το δεύτερο εντούτοις, μπορεί να είναι πλησιέστερα στην αλήθεια.

Φ. Αυτό νομίζω και εγώ επίσης. Το κράτος ενώνει τους ανθρώπους, έτσι ώστε μέσω αυτής της ένωσης, και μέσα σε αυτήν την ένωση, κάθε ένα άτομο μπορεί να απολαύσει καλύτερα και πιο σίγουρα το μερίδιό του ευτυχίας. Το άθροισμα της ευτυχίας όλων των μελών είναι η ευτυχία του κράτους. Έξω από αυτό δεν υπάρχει καμία ευτυχία. Οποιαδήποτε άλλη καλή τύχη του κράτους για την οποία, έστω και λίγα μέλη υποφέρουν και πρέπει να υποφέρουν, είναι απλά ο επενδύτης της τυραννίας. Τίποτα άλλο!

Ε. Δεν θα ήθελα να το πω αυτό τόσο δυνατά.

Φ. Γιατί όχι;

Ε. - Μια αλήθεια που ο καθένας εκφράζει σύμφωνα με την προσωπική του κατάσταση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά άσχημο τρόπο.

Φ. Ξέρεις φίλε ότι κατά το ήμισυ είσαι ήδη ελεύθερος Τέκτονας;

Ε. Εγώ;

Φ. Εσύ. Γιατί διακηρύσσεις αλήθειες που ο καθένας θα έπρεπε καλύτερα να κρατήσει για τον εαυτό του.

Ε. Αλλά τι άλλο θα πεις;

Φ. Το σοφό άτομο δεν μπορεί να πει εκείνο που είναι καλύτερα να κρατήσει για τον εαυτό του.

Ε. Καλά, δεδομένου ότι δεν θα μας αφήσεις να ασχοληθούμε με τους Τέκτονες, δεν θέλω να ξέρω τίποτα περισσότερο για αυτούς.

Φ. Με συγχωρείς! Βλέπεις τουλάχιστον ότι είμαι έτοιμος να σου πω περισσότερα για αυτούς.

Ε. Αστειεύεσαι - Καλά! Η κοινωνική ζωή του ατόμου και όλα τα κρατικά συντάγματα δεν είναι παρά τα μέσα για την ανθρώπινη ευτυχία. Μετά τί;

Φ. Τίποτα άλλο, μόνο τα μέσα! και μέσα που ανακαλύφτηκαν από τον άνθρωπο, αν και δεν θα αρνηθώ ότι η φύση έχει όλα κανονισμένα, έτσι ώστε ο άνθρωπος πολύ σύντομα να σκοντάψει επάνω σε αυτές τις ανακαλύψεις.

Ε. Αυτό λοιπόν προκάλεσε το ότι κάποιοι θεωρούσαν την ανθρώπινη κοινωνία ως το τέλος της φύσης. Γιατί όλες οι επιθυμίες μας και όλες οι πράξεις μας, μέχρι την τελευταία, οδηγούν στο δρόμο πάνω στον οποίο ταξιδεύει η φύση. Έτσι αποφάσισαν. Σαν να μην μπορούσε η φύση να παράγει τα κατάλληλα μέσα! Σαν η φύση να είχε περισσότερο υπ όψη της την ευτυχία ως αφηρημένη σύλληψη - όπως το κράτος, την πατρίδα, και τα παρόμοια – παρά την πραγματική ευτυχία κάθε μίας ύπαρξης.

Φ. Πολύ καλά! Έρχεσαι να με συναντήσεις κατά μήκος του σωστού δρόμου. Τώρα πες μου, εάν τα κρατικά συντάγματα είναι τα πρόσφορα μέσα της ανθρώπινης προέλευσης, μόνο αυτά θα αποφύγουν τη μοίρα όλων των άλλων ανθρώπινων πρόσφορων μέσων;

Ε. Τι εννοείς με τη μοίρα των ανθρώπινων μέσων;

Φ. Αυτό που είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένο με όλα τα ανθρώπινα μέσα, και που ξεχωρίζει αυτά από τα θεία και αλάνθαστα όργανα.

Ε. Και τι είναι αυτό;

Φ. Το ότι δεν είναι αλάνθαστα. Ότι όχι μόνο συχνά δεν ολοκληρώνουν το σκοπό τους αλλά επιφέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Ε. Ένα παράδειγμα, εάν σου προκύπτει κάποιο.

Φ. Τα σκάφη και τα θαλασσινά ταξίδια είναι τα μέσα για να φθάσουμε σε μακρινές χώρες, και γίνονται συγχρόνως οι λόγοι για τους οποίους πολλά άτομα δεν φθάνουν ποτέ εκεί.

Ε. Για παράδειγμα, εκείνοι που ναυαγούν και πνίγονται. Τώρα νομίζω ότι σε καταλαβαίνω. Αλλά ξέρουμε πολύ καλά γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι αποτυγχάνουν να επιτύχουν την ευτυχία τους μέσω ενός κρατικού συντάγματος. Τα κρατικά συντάγματα είναι πολλά. Κάποιο είναι επομένως καλύτερο από τα άλλα. Άλλο είναι πολύ λανθασμένο ανταγωνιζόμενο ανοιχτά τους σκοπούς του, και ίσως το καλύτερο δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί.

Φ. Αναμφισβήτητα! Υπόθεσε ότι το καλύτερο σύνταγμα που μπορεί να διανοηθεί κανείς έχει καθιερωθεί. Υπόθεσε ότι όλα τα άτομα σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υιοθετήσει αυτό το σύνταγμα. Δεν πιστεύεις ότι ακόμα και τότε, από το ίδιο αυτό το άριστο σύνταγμα, μπορεί να προκύψουν πράγματα ιδιαίτερα επιβλαβή στην ανθρώπινη ευτυχία και περί των οποίων ο άνθρωπος, στην φυσική του κατάσταση, δεν ήξερε δυστυχώς τίποτα;

Ε. Θα σκεφτόμουν ότι, εάν τέτοια πράγματα θα μπορούσαν να προκύψουν από το καλύτερο σύνταγμα, τότε αυτό θα ήταν το καλύτερο σύνταγμα.

Φ. Και ότι ένα ακόμα καλύτερο θα ήταν πιθανόν; Καλά, θα θεωρήσω αυτό το καλύτερο ως το κάλλιστο και θα επαναλάβω την προηγούμενη ερώτησή μου.

Ε. Φαίνεται από την αρχή να μοχθείς προκειμένου να καταστήσεις σαφές το αποδεκτό συμπέρασμα ότι κάθε ανθρώπινο μέσο, όπως δηλώνεις ότι είναι ένα κρατικό σύνταγμα, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από ελαττωματικό.

Φ. Ακριβώς αυτός.

Ε. Και θα είναι δύσκολο για σε να κατονομάσεις ένα από εκείνα τα επιβλαβή πράγματα που -

Φ. Αυτό πρέπει αναγκαστικά να προκύψει από το καλύτερο κρατικό σύνταγμα; Ώ, δέκα αντί ενός!

Ε. Μόνο ένα, πρώτα!

Φ. Καλά λοιπόν, θα υποθέσουμε ότι το καλύτερο σύνταγμα έχει ανακαλυφθεί. Θα υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι στον κόσμο ζουν κάτω από αυτό το σύνταγμα. Θα αποτελούσαν για αυτόν τον λόγο τότε όλα τα άτομα στον κόσμο μόνο ένα κράτος;

Ε. Απίθανο. Ένα τέτοιο τεράστιο κράτος θα ήταν ανίκανο να διοικηθεί. Επομένως θα έπρεπε να διαιρεθεί σε διάφορα μικρότερα κράτη που όλα θα κυβερνιόντουσαν από τους ίδιους νόμους.

Φ. Δηλαδή, τα άτομα θα συνέχιζαν ακόμα και τότε να αποκαλούνται Γερμανοί και Γάλλοι, Ολλανδοί και Ισπανοί, Ρώσοι και Σουηδοί.

Ε. Ασφαλέστατα!

Φ. Τώρα ήδη το κατάλαβες, γιατί τότε θα ήταν αλήθεια, έτσι δεν είναι, ότι κάθε ένα από τα μικρότερα κράτη θα είχε τα ιδιαίτερα συμφέροντά του και ότι κάθε πολίτης θα είχε στην καρδιά του τα συμφέροντα του ιδιαίτερου κράτους του;

Ε. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς;

Φ. Αυτά τα διαφορετικά ενδιαφέροντα θα έρχονταν συχνά σε σύγκρουση ακριβώς όπως τώρα, και δύο μέλη διαφορετικών κρατών θα ήταν εξ ίσου πολύ λίγο ικανά να πλησιάσουν το ένα το άλλο με μυαλά χωρίς προκαταλήψεις, όπως σήμερα ένας Γερμανός και ένας Γάλλος, ή ένας Γάλλος και ένας Άγγλος.

Ε. Πολύ πιθανώς.

Φ. Έτσι ώστε, τώρα όταν συναντά ένας Γερμανός έναν Γάλλο, ένας Γάλλος έναν Άγγλο, ή αντιστρόφως, τούτο δεν είναι πλέον απλά μια περίπτωση συναντήσεως δύο ατόμων που εξ αιτίας της ομοιότητας της φύσης τους έλκονται το ένα προς το άλλο, αλλά είναι η περίπτωση της συναντήσεως δύο ιδιαίτερων ειδών ατόμων, τα οποία έχουν επίγνωση των διαφορετικών τάσεων το ένα του άλλου, πράγμα που τα καθιστά στη συνέχεια ψυχρά, επιφυλακτικά και φιλύποπτα το ένα για το άλλο, ακόμη και προτού να έχουν το παραμικρό πράγμα να κάμουν, ή να μοιραστούν το ένα με το άλλο.

Ε. Αυτό δυστυχώς ισχύει.

Φ. Είναι επίσης αλήθεια ότι το ίδιο το πράγμα που ενώνει τα άτομα προκειμένου να εξασφαλίσουν την ευτυχία τους με τη βοήθεια μιας τέτοιας ένωσης, συγχρόνως τα διαιρεί.

Ε. Ναι, εάν έτσι το αντιλαμβάνεσαι.

Φ. Κάμε ακόμα ένα βήμα! Πολλά από τα μικρότερα κράτη θα είχαν πολύ διαφορετικά κλίματα, συνεπώς πολύ διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες, πολυποίκιλες συνήθειες και έθιμα, πάρα πολύ διαφορετικά ηθικά πρότυπα και συνεπώς πολύ ανόμοιες θρησκείες. Δεν το πιστεύεις αυτό;

Ε. Αυτό είναι ένα τρομερό βήμα!

Φ. Τα άτομα εντούτοις θα εξακολουθούσαν να είναι Εβραίοι, Χριστιανοί και Τούρκοι και τα παρόμοια.

Ε. Αυτό είναι κάτι που δεν τολμώ να αρνηθώ.

Φ. Εάν τούτοι είχαν αυτή την ιδιότητα, τότε θα συμπεριφέρονταν επίσης ο ένας προς τον άλλο με τρόπο όχι διαφορετικό από αυτόν με τον οποίο οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί μας και οι Τούρκοι έχουν πάντα μεταχειριστεί ο ένας τον άλλο. Όχι ως απλά άτομα προς απλά άτομα, αλλά ως μια κατηγορία ατόμων προς μια άλλη κατηγορία, που υποστηρίζουν ορισμένες πνευματικές προτιμήσεις, και που βρίσκουν αρχές επ αυτών που δεν θα είχαν ποτέ προκύψει στον φυσικό άνθρωπο.

Ε. Αυτό δυστυχώς είναι επίσης πολύ πιθανό.

Φ. Μόνο πιθανό;

Ε. Διότι σκέφτηκα, όπως έχεις υποθέσει, ότι όπως όλα κράτη θα μπορούσαν να έχουν ένα σύνταγμα, έτσι θα μπορούσαν επίσης όλα να έχουν την ίδια θρησκεία. Τώρα όμως δεν μπορώ να δω πώς μπορεί να είναι δυνατό αυτά να έχουν το ίδιο σύνταγμα, χωρίς να έχουν την ίδια θρησκεία.

Φ. Ούτε εγώ μπορώ. Απλά υπέθεσα τούτο, προκειμένου να σε απομακρύνω από την πτήση σου. Το ένα είναι τόσο απολύτως αδύνατο όσο και το άλλο. Ένα κράτος, διάφορα κράτη. Διάφορα κράτη, διάφορα συντάγματα. Διάφορα συντάγματα, διάφορες θρησκείες.

Ε. Ναι, ναι, έτσι φαίνεται.

Φ. Έτσι είναι. Τώρα σημείωσε το δεύτερο κακό που η κοινωνία πολιτών, πλήρως αντίθετα προς την πρόθεσή της, προβάλλει. Δεν μπορεί να ενώσει τα άτομα χωρίς να τα διαιρέσει, δεν μπορεί να τα διαιρέσει χωρίς την καθιέρωση χασμάτων μεταξύ τους και ανέγερση διαχωριστικών τειχών ανάμεσα σε αυτά.

Ε. Και πόσο φοβερά αυτά τα χάσματα είναι! Πόσο συχνά είναι αξεπέραστα τα τείχη - εμπόδια!

Φ. Ας προσθέσω ένα τρίτο ακόμα. Δεν είναι αρκετό η κοινωνία πολιτών να διαιρεί και να χωρίζει τα άτομα σε διαφορετικούς λαούς και θρησκείες – μία διαίρεση σε λίγα μεγάλα τμήματα, καθένα των οποίων θα ήταν μια οντότητα εξ εαυτού, θα ήταν πάντα καλύτερο από το καμία οντότητα – αλλά όχι! η κοινωνία πολιτών πρέπει να συνεχίσει τη διαδικασία του χωρισμού ακόμη και σε καθένα εξ αυτών των τμημάτων, και ούτω καθεξής στο άπειρο.

Ε. Πώς αυτό;

Φ. Ή, πιστεύεις ότι ένα κράτος μπορεί να συλληφθεί χωρίς ταξικές διαφορές ή διαφορές θέσεως; Είτε καλό είτε κακό, πλησιέστερα ή μακρύτερα από την τελειότητα, ακόμα θα ήταν αδύνατο κάθε μέλος του να είχε την ίδια σχέση με τα άλλα. Ακόμα κι αν όλοι είχαν ένα μερίδιο στην παραγωγή των νόμων, δεν θα μπορούσε κάθε ένας να έχει το ίδιο μερίδιο, τουλάχιστον όχι το ίδιο άμεσο μερίδιο. Επομένως θα υπήρχαν ανώτερα και κατώτερα μέλη. Εάν στην αρχή όλα όσα το κράτος κατέχει θα μπορούσαν να διαιρεθούν εξίσου μεταξύ τους, μία τοιαύτη εξ ίσου διανομή δεν θα επιζούσε δύο γενεών. Ο ένας θα ήξερε καλύτερα από τον άλλον πώς να χρησιμοποιήσει την ιδιοκτησία του, και συγχρόνως δυνατόν να αναγκαζόταν να μοιράσει τα πλέον κακώς διαχειριζόμενα αποκτήματά του μεταξύ ενός μεγαλύτερου αριθμού απογόνων, από ότι θα έκανε ο άλλος. Επομένως θα υπήρχαν πλουσιότερα και φτωχότερα μέλη.

Ε. Αυτό είναι σαφές.

Φ. Τώρα σκέψου πόσα πολλά βάσανα υπάρχουν στον κόσμο που προκύπτουν από αυτήν την ίδια την διαφορά τάξεως και θέσεως!

Ε. Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να το αμφισβητήσω! Αλλά ποιο λόγο θα είχα να σε διαψεύσω; Λοιπό, τα άτομα πρόκειται να ενωθούν μόνο μέσω του χωρισμού, να διατηρηθούν ενωμένα με το να μην παύει ποτέ η διαίρεση. Τώρα έτσι είναι αυτά. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς.

Φ. Αυτό ακριβώς έλεγα.

Ε. Καλά λοιπόν, τι προσπαθείς να κάνεις, να με κάμεις να αηδιάσω από την πολιτισμένη ζωή, να με κάνεις να επιθυμήσω να μην είχε προκύψει ποτέ στους ανθρώπους η σκέψη της ένωσης σε έθνη;

Φ. Τόσο άσχημα με καταλαβαίνεις; Εάν η πολιτισμένη κοινωνία είχε μόνο αυτό το καλό, μόνο εντός του οποίου η ανθρώπινη λογική θα μπορούσε να αναπτυχθεί, θα είμαστε ακόμα ευλογημένοι παρά τα πολύ μεγαλύτερα κακά.

Ε. Αυτός που απολαμβάνει την φωτιά, λέει η παροιμία, πρέπει να υπομένει τον καπνό.

Φ. Οπωσδήποτε! Αλλά επειδή με την φωτιά ο καπνός είναι αναπόφευκτος, τολμούμε εμείς για αυτόν τον λόγο να μην εφεύρουμε την καπνοδόχο; Και αυτός που εφεύρε την καπνοδόχο, ήταν για τον λόγο αυτό εχθρός της φωτιάς; Δες, αυτό είναι εκείνο που επιδιώκω.

Ε. Τι επιδιώκεις; Δεν σε καταλαβαίνω.

Φ. Η σύγκριση όμως ήταν πολύ κατάλληλη. Εάν το άτομο μπορεί να ενωθεί σε έθνη μόνο μέσω τέτοιων διαιρέσεων, για τον λόγο αυτόν είναι καλές αυτές οι διαιρέσεις;

Ε. Βεβαίως όχι.

Φ. Είναι λοιπόν ιερά - αυτά τα πράγματα που διαιρούν;

Ε. Πόσο ιερά;

Φ. Τόσο ώστε να είναι απαγορευμένο να τα αγγίξει κανείς;

Ε. Με σκοπό -;

Φ. Με σκοπό να μην τα αφήνουμε να γίνουν καθόλου μεγαλύτερα από όσο απαιτεί η ανάγκη. Με σκοπό να καταστήσουμε τα αποτελέσματά τους όσο το δυνατόν λιγότερο βλαβερά.

Ε. Πώς θα μπορούσε να απαγορευθεί αυτό;

Φ. Αλλά επίσης δεν μπορεί να επιβληθεί, διαταγμένο από τα αστικά δίκαια - γιατί τα αστικά δίκαια δεν φθάνουν ποτέ πέρα από τα όρια ενός κράτους. Και αυτό είναι ακριβώς το πράγμα που βρίσκεται πέρα από όλα τα όρια και όλα τα κράτη. Συνεπώς μπορεί μόνο να είναι ένα opus supererogatum (ανάγκη υπερ χορηγημένη) και θα πρέπει μόνο να επιδιωχτεί να αναλαμβάνει εθελοντικά ο σοφότερος και ο καλύτερος σε κάθε κράτος αυτό το operi supererogato.

Ε. Όχι μόνο να επιδιωχτεί, αλλά πάρα πολύ να επιδιωχτεί.

Φ. Έτσι νόμιζα! Θα πρέπει πάρα πολύ να επιδιωχτεί σε κάθε κράτος να υπάρχουν άτομα υπεράνω της λαϊκής κρίσης και τα οποία γνωρίζουν πότε ακριβώς ο πατριωτισμός παύει να είναι αρετή.

Ε. Να επιδιωχτεί σε εξαιρετικό βαθμό!

Φ. Να επιδιωχτεί εξαιρετικά να υπάρξουν άτομα που δεν υποκύπτουν στις προσταγές της θρησκείας εντός της οποίας γεννήθηκαν, και που δεν πιστεύουν ότι όλα όσα θεωρούν ως καλά και αληθινά, θα πρέπει ως εκ τούτου να είναι καλά και αληθινά.

Ε. Να επιδιωχτεί εξαιρετικά!

Φ. Να επιδιωχτεί εξαιρετικά όπως σε κάθε κράτος υπάρξουν άτομα τα οποία δεν τυφλώνει η πολιτική μεγαλοπρέπεια, και τα οποία αηδιάζει η πολιτική ευτέλεια, και στην συναναστροφή με τα οποία οι αγέρωχοι πρόθυμα χαλαρώνουν και οι κατώτεροι ανυψώνουν θαρραλέα τα κεφάλια τους.

Ε. Να επιδιωχτεί εξαιρετικά!

Φ. Και εάν εκπληρωνόταν αυτή η επιθυμία;

Ε. Να εκπληρωνόταν; Φυσικά ένα τέτοιο άτομο θα βρεθεί εδώ και εκεί, κάπου – κάπου.

Φ. Όχι μόνο εδώ και εκεί, όχι μόνο κάπου - κάπου.

Ε. Σε ορισμένες χρονικές περιόδους, σε ορισμένες χώρες ίσως μερικοί περισσότεροι.

Φ. Και τι θα γινόταν εάν υπήρξαν ακόμα και τώρα τέτοια άτομα παντού, και θα πρέπει πάντα να υπάρχουν τέτοια άτομα;

Ε. Θεού θέλοντος!

Φ. Και τι θα γινόταν εάν αυτά τα άτομα δεν ζούσαν σε μια κατάσταση άγονης ταραχής, όχι πάντα εντός μιας αθέατης εκκλησίας;

Ε. Όμορφο όνειρο!

Φ. Για να συντομεύουμε - και θα πρέπει αυτά τα άτομα να είναι οι Ελευθεροτέκτονες;

Ε. Τι είναι αυτά που λες;

Φ. Τι θα έλεγες εάν αυτοί θα ήταν οι Ελευθεροτέκτονες οι οποίοι ,ως μέρος της εργασίας τους, θα προσπαθούσαν να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτά τα χάσματα λόγω των οποίων οι άνθρωποι διατηρούνται ξένοι ο ένας με τον άλλον;

Ε. Οι Ελευθεροτέκτονες;

Φ. Είπα, ως μέρος της εργασίας τους.

Ε. Οι Ελευθεροτέκτονες;

Φ. Με συγχωρείς! Πάλι είχα ξεχάσει ότι δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα άλλο για τους Ελευθεροτέκτονες. Τώρα μόλις μας νεύουν για να πάμε να προγευματίσουμε. Έλα μαζί μου.

Ε. Όχι ακόμα! Μόνο μια στιγμή! Οι Ελευθεροτέκτονες λες εσύ -

Φ. Η συνομιλία με επανέφερε σε αυτούς παρά τη θέλησή μου. Με συγχωρείς! Έλα! Εκεί, στον ευρύτερο κύκλο αναμφισβήτητα θα βρούμε θέμα για μια πλέον προσοδοφόρα συνομιλία. Έλα.

______________________________________

ERNST ΚΑΙ FALK

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΤΟΥ G.E. LESSING (1778) ΥΠΟ ΤΟΥ LOUIS BLOCK,

ΠΡΩΗΝ ΜΕΓ. ΔΙΔ. ΤΩΝ ΤΕΚΤΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΪΟΒΑ)

(Πέρυσι ο Πρώην Μεγ. Διδ. Block μετέφρασε τις δύο πρώτες από τις πέντε Συνομιλίες που αποτελούν το διάσημο μικρό Τεκτονικό κλασικό «Ernst και Falk,» υπό του Lessing. (Ο οικοδόμος, Τόμ. 1, σελ. 20, 59). Εξ αιτίας ασθένειας και της πίεσης των εργασιών που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια του ενδιάμεσου χρόνου, δεν μπόρεσε να τελειώσει την εργασία αυτή. Διά του παρόντος παρουσιάζουμε την τρίτη συνομιλία, την οποία για να εκτιμήσει ο αναγνώστης θα πρέπει αναγκαστικά να γυρίσει πίσω στις δύο πρώτες. Σαν εισαγωγή στις δύο πρώτες συνομιλίες δώσαμε ένα συνοπτικό σκίτσο του Lessing και της εργασίας του, για έναν πληρέστερο απολογισμό του οποίου ο αναγνώστης παραπέμπεται σε ένα όμορφο μικρό βιβλίο «Η ζωή και τα Γραπτά του Lessing,» υπό του Τ. W. Rolleston, στη σειρά των Μεγάλων Συγγραφέων. Ενώ τούτο κάνει πενιχρή αναφορά στην τεκτονική ζωή του Lessing, είναι μια θαυμάσια εκτίμηση και καταγραφή της ευγενούς και καρποφόρου ζωής του.)

ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

Ernst. Με έχεις αποφύγει όλη την ημέρα μέσα στο συνωστισμό της παρέας. Αλλά σε ακολούθησα στο υπνοδωμάτιο σου.

Falk. Είχες κάτι τόσο σημαντικό να μου πεις; Η ημέρα με έχει κουράσει με τις συνηθισμένες συνομιλίες.

Ε. .Χλευάζεις την περιέργειά μου.

Φ. Την περιέργειά σου;

Ε. Την οποία το πρωί γνώριζες πώς να ξυπνήσεις με έναν τόσο έντεχνο τρόπο.

Φ. Για τι μιλήσαμε σήμερα το πρωί;

Ε. Για τους Ελευθεροτέκτονες.

Φ. Λοιπόν; Σίγουρα δεν πρόδωσα το μυστικό τους μέσα στη βιασύνη και την παραζάλη;

Ε. Αυτό που είπες δεν θα μπορούσε να προδοθεί;

Ε. Πρέπει λοιπόν να ομολογήσω ότι τούτο με καθησυχάζει και πάλι.

Ε. Αλλά μου είπες κάτι για τους Ελευθεροτέκτονες που ήταν απροσδόκητο για με, που με κατέπληξε, το οποίο με έκανε να σκεφτώ.

Φ. Τι ήταν αυτό;

Ε. Μη με βασανίζεις! - ασφαλώς θυμάσαι.

Φ. Ναι, επανέρχεται σε με σταδιακά. Αυτό ήταν που σε έκαμε να είσαι τόσο αφηρημένος όλη την ημέρα ανάμεσα στην κυρία σου και τους ευγενείς φίλους σου;

Ε. Αυτό ήταν! Και δεν μπορώ να πάω για ύπνο εάν δεν μου απαντήσεις τουλάχιστον σε μια ακόμα ερώτηση.

Φ. Εξαρτάται από το ποία μπορεί να είναι η ερώτηση.

Ε. Πώς μπορείς να μου αποδείξεις, ή να το κάμεις τουλάχιστον να φανεί πιθανό, ότι οι Τέκτονες έχουν πραγματικά τέτοιους μεγάλους και άξιους σκοπούς;

Φ. Σού μίλησα για τους σκοπούς τους; Δεν το ήξερα. Αντίθετα, βλέποντας ότι δεν θα μπορούσες να διαμορφώσεις καμία απολύτως αντίληψη για την πραγματική δραστηριότητα των Ελευθεροτεκτόνων, έστρεψα απλά την προσοχή σου σε ένα θέμα στο οποίο πολλά μπορεί ακόμα να εμφανιστούν, σχετικά με τα οποία μέχρι τώρα τα μυαλά των πολιτικών μας δεν έχουν ακόμη ούτε ονειρευτεί. Ίσως οι Ελευθεροτέκτονες εργάζονται πάνω σε αυτά. Ή ίσως……. Ακριβώς προκειμένου να απαλειφθεί η προκατάληψή σου για το ότι όλες οι περιοχές που αξίζει να κτισθούν έχουν ανακαλυφθεί ήδη και καταληφθεί, ότι όλα τα αναγκαία οικοδομήματα έχουν ήδη διανεμηθεί μεταξύ των εργατών που απαιτήθηκαν για το έργο.

Γύριζε και περιστρέψου τώρα όσο θέλεις. Είναι αρκετό το ότι από τις ομιλίες σου έχω τώρα καταλήξει να θεωρώ τους Ελευθεροτέκτονες ως ανθρώπους που εθελοντικά έχουν πάρει επάνω τους το να παλέψουν ενάντια στα αναπόφευκτα κακά του κράτους.

Φ. Τουλάχιστον αυτή η αντίληψη δεν μπορεί να κάνει στους Ελευθεροτέκτονες καμία ζημιά. Να εμείνεις σε αυτό! Μόνο να το συλλάβεις σωστά! Μην αναμίξεις σε αυτό τίποτα που δεν του ανήκει! Τα αναπόφευκτα κακά του κράτους! Όχι αυτού του κράτους, ούτε εκείνου του κράτους. Όχι τα αναπόφευκτα κακά τα οποία- άπαξ και υιοθετηθεί ένα ορισμένο σύνταγμα – θα πρέπει απαραιτήτως να προκύψουν από εκείνο το σύνταγμα που υιοθετήθηκε. Ο Ελευθεροτέκτονας δεν ασχολείται ποτέ με αυτά, τουλάχιστον όχι ως Ελευθεροτέκτονας. Την θεραπεία και επιλογή τούτων αφήνει στον πολίτη που μπορεί να ασχοληθεί με αυτά σύμφωνα με τη διορατικότητά του, το θάρρος του, και με τον προσωπικό του κίνδυνο. Πολύ διαφορετικού είδους κακά ,και ενός υψηλότερου χαρακτήρα, σχηματίζουν τον τομέα της δραστηριότητάς του.

Ε. Τούτο έχω κατανοήσει πολύ σαφώς. -Όχι τα κακά που δυσαρεστούν τους πολίτες, αλλά εκείνα τα κακά χωρίς τα οποία ακόμα και ο πιο τυχερός πολίτης δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Φ. Σωστά! Για να τα καταπολεμήσεις--πώς το θέτεις; - για να παλέψεις εναντίον τους.

Ε. Ναι!

Φ. Πολλά λέμε. Να εργαστούμε εναντίον τους; Να απαλλαγούμε από αυτά πλήρως; Αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί μαζί με αυτά κάποιος θα κατέστρεφε συγχρόνως το ίδιο το κράτος. Δεν πρέπει ούτε να έρθουν ξαφνικά στην προσοχή εκείνων που δεν έχουν μέχρι τώρα ούτε αμυδρή ιδέα περί αυτών. Το πολύ-πολύ να υποκινήσει μια αντίληψη περί τούτων από μακριά, να ενθαρρύνει την ανάπτυξή τους, να μεταμοσχεύσει τα νέα βλαστάρια για να τα καλλιεργήσει και να τα κάνει να βλαστήσουν- τούτο μπορεί να αποκληθεί προσπάθεια ενάντια σε αυτά τα κακά. Βλέπεις τώρα γιατί είπα ότι, αν και οι Ελευθεροτέκτονες ήταν από μακρού ενεργοί, πιθανόν να περάσουν αιώνες ακόμα χωρίς να δυνηθούν να πουν: αυτό κάμαμε;

Ε. Και τώρα αντιλαμβάνομαι επίσης το δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του προβλήματος- καλές πράξεις που θα καταστήσουν τις καλές πράξεις απαραίτητες.

Φ. Καλά, τώρα πήγαινε και μελέτησε εκείνα τα κακά και μάθε να τα αναγνωρίζεις όλα, και να ζυγίζεις τις επιρροές τους, της μιας επί της άλλης, και να είσαι βέβαιος ότι αυτή η μελέτη θα αποκαλύψει σε σένα πράγματα τα οποία σε ημέρες κατάθλιψης θα εμφανιστούν ότι είναι πάρα πολύ αποθαρρυντικά, και ακατανόητες εξαιρέσεις στην πρόνοια και την αρετή. Αυτή η αποκάλυψη, αυτός ο διαφωτισμός θα σε κάνει φιλειρηνικό και ευτυχισμένο - ακόμη και χωρίς να αποκαλείσαι Ελευθεροτέκτονας.

Ε. Βάζεις τόση έμφαση σε αυτό το αποκαλείσαι.

Φ. Επειδή κάποιος μπορεί να είναι κάτι, χωρίς αποκαλείται έτσι.

Ε. Αυτό είναι καλό! Καταλαβαίνω - αλλά για να επιστρέψω στην ερώτησή μου, την οποία θα πρέπει να ενδύσω σε λίγο διαφορετικό σχήμα. Τώρα που ξέρω τα κακά τα οποία ο Ελευθεροτεκτονισμός καταπολεμά - -

Φ. Τα ξέρεις;

Ε. Δεν μου τα κατονόμασες εσύ ο ίδιος;

Φ. Κατονόμασα μερικά ως παραδείγματα. Μόνο μερικά από εκείνα που είναι προφανή ακόμη και στο πιό μυωπικό μάτι, μόνο μερικά από τα πιό αναμφισβήτητα, τα πιό εκτεταμένα. Αλλά και πόσα δεν παραμένουν ακόμα, που αν και δεν είναι τόσο σαφή, τόσο αναμφισβήτητα και τόσο περιεκτικά όλων, δεν είναι ποτέ λιγότερο βέβαια, ούτε λιγότερο αναπόφευκτα.

Ε. Τότε ας περιορίσω την ερώτησή μου μόνο σε εκείνα τα μέρη που εσύ ο ίδιος έχεις κατονομάσει χάριν εμού. Πώς μπορείς να μου δείξεις ότι οι Ελευθεροτέκτονες έχουν δώσει πραγματικά την προσοχή τους σε αυτά; Είσαι σιωπηλός; Σκέφτεσαι;

Φ. Ασφαλώς όχι για το ποια απάντηση πρέπει να δώσω σε αυτήν την ερώτηση! - αλλά δεν ξέρω ποιους λόγους μπορεί να έχεις για να θέτεις αυτό το ερώτημα.

Ε. Και θα απαντήσεις στην ερώτησή μου εάν σου πω τους λόγους που με προτρέπουν σε αυτή;

Φ. Αυτό στο υπόσχομαι.

Ε. Γνωρίζω και δεν εμπιστεύομαι την ευστροφία σου.

Φ. Την ευστροφία μου;

Ε. Φοβήθηκα ότι θα μου πουλήσεις τις θεωρίες σου ως γεγονότα.

Φ. Σε προσβάλλει αυτό;

Φ. Μάλλον πρέπει να σε ευχαριστήσω που αποκαλείς «ευστροφία» εκείνο που θα μπορούσες να αποκαλέσεις κάτι πάρα πολύ διαφορετικό.

Ε. Βεβαίως όχι. Αντίθετα ξέρω πόσο εύκολα το έξυπνο άτομο εξαπατά τον εαυτό του, πόσο εύκολα υποψιάζεται και αποδίδει σε άλλους ανθρώπους σχέδια και προθέσεις τα οποία δεν είχαν ποτέ ούτε καν σκεφτεί.

Φ. Όμως επάνω σε τι βασίζει κανείς τις ιδέες του περί των σχεδίων και των προθέσεων των άλλων; Σίγουρα μόνο επάνω στις δικές του ενέργειες;

Ε. Επάνω σε τι άλλο; Και εδώ επανέρχομαι στην ερώτησή μου - Από ποια μοναδική, αναμφισβήτητη πράξη των Ελευθεροτεκτόνων μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ένας από τους σκοπούς του Ελευθεροτεκτονισμού, μέσω του ιδίου και εντός του ιδίου, είναι να απομακρύνει αυτή την διαίρεση και διαχωρισμό που έχεις πει ότι τα κράτη και οι κυβερνήσεις κάνουν αναπόφευκτα μεταξύ των ανθρώπων;

Φ. Και τούτο χωρίς βλάβη για αυτά τα κράτη και τις κυβερνήσεις. Τόσο το καλύτερο! Δεν είναι ούτε καν απαραίτητο το να πρέπει να υπάρξουν ενέργειες από τις οποίες τούτο θα μπορούσε να συμπεραθεί. Για όσο χρόνο υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες ή παραδοξότητες που δείχνουν τούτο ή προκύπτουν από αυτό. Πρέπει να έχεις αρχίσει με μερικές τέτοιες στην δημιουργία της υπόθεσής σου, διαλαμβάνοντας το σύστημά σου ως υποθετικό μόνο.

Ε. Η δυσπιστία σου είναι ακόμα εμφανής. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα εξαφανιστεί όταν θα θέσω ενώπιον της συνειδήσεώς σου μια από τις θεμελιώδεις αρχές των Ελευθεροτεκτόνων.

Ε. Και ποιά μπορεί να είναι αυτή;

Φ. Μία την οποία δεν έχουν κρατήσει ποτέ μυστική. Μία σύμφωνα με την οποία πάντα ενεργούσαν ενώπιον των οφθαλμών ολόκληρου του κόσμου.

Ε. Και αυτή είναι;

Φ. Αυτή είναι το να καλωσορίζουν στο Τάγμα τους κάθε άξιο άτομο κατάλληλης διάθεσης, αδιαφορώντας για την υπηκοότητά του, τη θρησκεία του, ή την κοινωνική του θέση.

Ε. Πράγματι!

Φ. Φυσικά αυτή η θεμελιώδης αρχή θεωρεί δεδομένη την ύπαρξη ατόμων που έχουν εξυψωθεί επάνω από τέτοιους διαχωρισμούς, και όχι εκείνων που σκοπεύουν να τους δημιουργήσουν. Γιατί το νίτρο πρέπει να υπάρχει στον αέρα προτού να μπορέσει να εναποτεθεί επάνω στους τοίχους υπό μορφή νιτρικού καλίου.

Ε. Α, ναι!

Φ. Και γιατί δεν θα έπρεπε οι Ελευθεροτέκτονες να θέσουν στην υπηρεσία τους την κοινή πανουργία; Δηλαδή να κυνηγούν ένα μέρος των μυστικών σκοπών κάποιου τελείως ανοιχτά, ούτως ώστε η Δυσπιστία, η οποία υποψιάζεται πάντα κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπει, να μπορέσει να παραπλανηθεί.

Ε. Και γιατί όχι;

Φ. Γιατί δεν θα έπρεπε ο καλλιτέχνης που φτιάχνει ασήμι να διαπραγματεύεται σε παλαιό σπασμένο ασήμι, ώστε να εγείρει λιγότερη υποψία ότι θα μπορούσε να το φτιάξει;

Ε. Γιατί όχι;

Φ. Ernst! Με άκουσες; Πιστεύω ότι απαντάς σαν να είσαι μέσα σε όνειρο.

Φ. Όχι, φίλε! Αλλά αρκετά, αρκετά για απόψε. Νωρίς αύριο το πρωί επιστρέφω στην πόλη.

Φ. Ήδη; Γιατί τόσο σύντομα;

Ε. Με ξέρεις και ρωτάς; Πόσο θα διαρκέσει περισσότερο η υδατοθεραπεία σου;

Φ. Μόλις προχθές την άρχισα.

Ε. Τότε θα σε δω πάλι πριν την τελειώσεις. Αντίο!

Καλή νύχτα.

Φ. Καλή νύχτα. Αντίο!

ΩΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ

Ο σπινθήρας είχε ανάψει. Ο Ernst πήγε και έγινε Ελευθεροτέκτονας. Αυτά που βρήκε εκεί σχηματίζουν το θέμα μιας τέταρτης και πέμπτης συνομιλίας, με τις οποίες ο δρόμος χωρίζεται.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------